تالاسمی مینور چیست؟

تالاسمی مینور چیست تالاسمی یک گروه از بیماری‌های کم‌خونی ارثی است که ناشی از کمبود یک یا چندین نوع هموگلوبین (پروتئین حمل‌کننده‌ی اکسیژن در خون) می‌شود. این بیماری به دلیل انتقال ژن‌های مرتبط با هموگلوبین از والدین به فرزندان به وجود می‌آید.

1. تالاسمی ماژور (شدید): در این نوع، فرد دو ژن ناقل تالاسمی را از والدین به ارث می‌برد. این موضوع موجب کاهش تولید هموگلوبین نرمال و کمبود اکسیژن در بدن می‌شود. تالاسمی ماژور نیازمند درمان مداوم مانند نقل خون و مراقبت‌های پزشکی است.
2. تالاسمی مینور (خفیف): در این حالت، فرد یک ژن ناقل تالاسمی از هر والد را به ارث می‌برد. افراد تالاسمی مینور علائم شدیدی ندارند و زندگی نرمالی دارند. اما در برخی موارد ممکن است با افزایش نیاز بدن به اکسیژن (مثل در دوران بارداری یا تحت استرس شدید) علائمی از خستگی یا ضعف احساس کنند.

تالاسمی مینور خود به تنهایی خطرناک نیست و بسیاری از افراد آن را نمی‌شناسند. اما در صورتی که دو فرد تالاسمی مینور با یکدیگر ازدواج کنند، احتمال افزایش تعداد فرزندان مبتلا به تالاسمی ماژور افزایش می‌یابد.

محدودیت‌های اصلی تالاسمی مینور مرتبط با مسئله انتقال ژنی به نسل بعدی است و خود برای فرد مبتلا به مشکلات زندگی ندارد. اما از اهمیت اطلاع‌رسانی و آگاهی برای جلوگیری از ازدواج بین دو نفر با تالاسمی مینور برخوردار است.

علت بروز تالاسمی مینور، حمل ژن‌های تالاسمی از والدین به فرزندان است و اگر هر دو والد یک ژن ناقل تالاسمی داشته باشند، احتمال بروز تالاسمی مینور در فرزندان آنها افزایش می‌یابد.

دلیل تالاسمی مینور چیست

تالاسمی مینور یا کم خونی مینور یک اختلال ژنتیک است که به وسیله ژن‌های ناقص یا معیوب هموگلوبین انتقال داده می‌شود. هموگلوبین، پروتئینی است که در سلول‌های قرمز خون (رگ‌ها) وظیفه حمل اکسیژن از ریه‌ها به سایر اندام‌های بدن را دارد. هموگلوبین از دو نوع زیر واحد آلفا و بتا تشکیل شده است.

در تالاسمی مینور، یکی از زیر واحدهای آلفا یا بتا به صورت ناقص یا معیوب تولید می‌شود. این باعث می‌شود هموگلوبین کمتر و یا ناکارآمد تولید شود. این اختلال بر اساس تعداد و نوع زیر واحدهای آلفا و بتا می‌تواند متغیر باشد.

افراد با تالاسمی مینور به طور عمومی علائم شدیدی ندارند و به نظر می‌آید سالم هستند. اما اگر هر دو والدین دارای ژن معیوب باشند، کودک ممکن است تالاسمی ماژور یا کمبود شدید هموگلوبین داشته باشد که نیاز به درمان دارد. راهای تشخیص آزمایش cbc میباشد که توسط دستگاه سل کانتر انجام میشود

در تالاسمی مینور، ژن معیوب از یکی از والدین به فرزند انتقال پیدا می‌کند. اگر یکی از والدین دارای ژن ناقص باشد، تالاسمی مینور خفیفتری ایجاد می‌شود. اگر هر دو والدین دارای ژن معیوب باشند، فرزند ممکن است تالاسمی ماژور داشته باشد که وضعیت جدی‌تری است.

از آنجا که این اختلال از نوع ژنتیک است، معمولاً از بدو تولد شناخته می‌شود. برنامه‌های آزمایش‌های تالاسمی به خصوص در جوامعی که این اختلال رایج است، به والدین پیشنهاد می‌شود تا اگر هر دو والدین دارای ژن معیوب باشند، قبل از بارداری مشاوره ژنتیک بگیرند.

درمان تالاسمی مینور به ویژه در موارد خفیف ممکن است نیازی به درمان خاصی نداشته باشد. اما در موارد جدی‌تر، ممکن است نیاز به مراقبت و درمان مکمل داشته باشد.

تالاسمی مینور وعلل آن

مورد تالاسمی مینور، علل آن، علائم ممکن، عوامل ریسک، و راهکارهای تغذیه‌ای جهت کنترل میزان آهن دریافتی می‌باشد. در ادامه به نکات مهمی که ممکن است برای افراد مبتلا به تالاسمی مینور مفید باشد، اشاره می‌شو

1. کنترل میزان آهن در غذا:
   • مصرف مواد غذایی حاوی آهن هم‌دار (هِم) را می‌توان کاهش داد.
   • به جای گوشت قرمز، می‌توانید به منابع دیگر آهن مانند سبزیجات و میوه‌ها مراجعه کنید.
2. مصرف ویتامین C:
   • مصرف مواد غذایی حاوی ویتامین C می‌تواند جذب آهن غیر هِم را افزایش دهد. به عنوان مثال، مصرف مرکبات، توت فرنگی، گوجه‌فرنگی و سبزیجات خاص.
3. پیشگیری از افزایش آهن هِم:
   • از مصرف مکمل آهن هِم توسط افراد تالاسمی مینور خودداری شود، مگر در صورتی که پزشک تجویز کند.
4. مشاوره با متخصص تغذیه:
   • هر فرد می‌تواند با مشاوره با متخصص تغذیه، رژیم غذایی مناسب خود را طراحی کرده و میزان آهن دریافتی خود را کنترل کند.
5. توجه به علائم:
   • افراد مبتلا به تالاسمی مینور باید به علائمی که ممکن است نشانه‌های کمبود آهن باشند (مانند